Altijd gedacht dat paardrijden met een visuele beperking lastig was? Niet voor Annegien, een van onze slechtziende cliënten die al meer dan 20 jaar deze hobby uitoefent. Ze won zelfs onlangs de derde prijs bij een dressuurwedstrijd. Een dosis lef, duidelijke instructies en een klik met het paard, zijn belangrijke basisvoorwaarden.

Wat betekent paardrijden voor jou?

‘Vooral plezier, daarnaast de vertrouwensband die je met het paard opbouwt’, geeft Annegien aan. ‘Ik haal niet alleen voldoening uit het rijden zelf, maar ook uit de verzorging en alles wat erbij komt kijken. Ik kan er ook erg vrolijk van worden als ik merk dat mijn paard er zin in heeft. Dit laat hij merken door een bepaald geluid te maken of te proesten. Hij voelt mij ook goed aan; als ik val, komt hij met zijn neus naar beneden om sorry te zeggen.’

Paardrijden met een visuele beperking, hoe gaat dit in zijn werk?

Annegien: ‘Bij het opstappen, moet ik mijn linkervoet in de stijgbeugel zetten en dan geeft de instructrice mij een klein zetje. Het kan wel eens lastig zijn om mijn been over het zadel te krijgen, dan maak ik gebruik van een krukje. Op deze manier komt er minder kracht ineens op de rug van het paard. Tijdens de les rijd je achter elkaar aan in een soort van treintje. De route is met letters gemarkeerd zodat ik welke kant ik op moet.’

Maak je gebruik van hulpmiddelen tijdens het paardrijden?

‘Nu niet meer, vroeger gebruikte mijn instructrice een touw die ze vastmaakte aan het hoofdstel van het paard’, vertelt Annegien.

Waar moet je rekening mee houden?

‘Wat ik erg van belang vind is de band met de instructeur’, vervolgt ze. ‘Een begeleider met wie je een klik hebt, die je vertrouwt, geduldig is en duidelijk uitleg geeft. Het paard kan door onverwachte bewegingen of geluiden schrikken en dan moet je goed op letten dat je er niet af valt.’